Arbusto rastreiro, cuxos exemplares poden acadar máis dun metro de diámetro. Ramas grisáceas, con follas simples ovado-lanceoladas, alternas, coa marxe finamente aserrada. Flores amarelo-verdosas, pouco aparentes, pedunculadas, organizadas en fascículos, co cáliz formado por 3-4 sépalos triangulares e xeralmente con pétalos ausentes. En xeral presenta unha maior pilosidade que a especie Rhamnus pumilla, da cal tamén se diferencia porque en R. legionensis as xemas están protexidas por catáfilos ciliados e pilosos, as flores son pilosas e as follas teñen nervios secundarios curvos e con faz e envés pubescentes. [1,2].

Polinización entomófila xeralista. Dispersión das sementes principalmente endozoócora, sendo as aves as que consumen os froitos e actúan como vectores. Noutra especie do xénero Rhamnus tense constatado a importancia das formigas na dispersión [3], polo que é posible que a mirmecocoría tamén sexa un mecanismo de dispersión en R. legionensis.

2n=24 [4]

Floración IV-VI Fructificación VI-VIII

Endemismo ourensano-berciano restrinxido a afloramentos calco-dolomíticos. Coñécense seis poboacións, distribuidas polos Montes Aquilianos e no entorno do Estreito do Sil nos límites da Serra da Enciña de Lastra.

O hábitat da especie son os paredóns calco-dolomíticos verticais. Neles a especie establecese nas fisuras e repisas, dende as que medra tapizando o substrato.  Entre as especies acompañantes nesta comunidade rupícola destaca a presenza de varios endemismos rexionais, como Petrocoptis grandiflora, Petrocoptis viscosa, Leontodon farinosus e Campanula adsurgens.

Esta comunidade está recollida na Directiva Hábitats, como hábitat 8210 “Encostas rochosas calcícolas con vexetación casmofítica”.