Planta herbácea perenne rizomatosa. Caules de 50-155 cm de lonxitude, de sección trígona, coas caras planas ou lixeiramente cóncavas. Follas reducidas a vaíñas herbáceas, que frecuentemente se tinguen de púrpura, as veces con unha lámina de ate 6 cm. Con 5-35 espiguetas frecuentemente pedúnculadas, formando unha inflorescencia laxa, aínda que tamén se observan fascículos seseis. Espiguetas de cor pardo-avermellada, sendo as glumas ovadas e cun ápice emarxinado e mucronado, redondeado. A morfoloxía das glumas é de interese xa que é unha das diferencias con la espécie de Schoenoplectus pungens, que presenta o ápice das glumas agudo. Outras diferencias con  S. pungens  son que este presenta un menor número de espiguetas, de 1-6, e as espiguetas son sempre seseis [1].

Reprodúcese principalmente por estollos, formando herbazais densos. A reproducción vexetativa tamén pode producirse a partir de pequenos fragmentos do caule, que poderían enraizar nas condicións axeitadas. A producción de sementes é elevada e non semella presentar ningún mecanismo para a súa dispersión.

Con polinización principalmente anemófila, as flores presentan protoxinia (maduración do estigma previa á antese), un mecanismo que reduce a endogamia [2].

2n=40, 42 [1]

VI-X

Especie amplamente distribuida en Eurasia, Exipto e Sudáfrica e tamén introducida en Norteamérica. É unha espécie rara na Península Ibérica, onde só se coñece a poboación do río Miño en Tomiño (Pontevedra), as poboacións do río Guadiana (Huelva e Algarve) e escasas localidades no centro de Portugal.

Vive semisumerxida en marismas e esteiros con baixa salinidade e remansos fluviais. Na poboación do río Miño, ocupa a faixa de vexetación máis próxima ao curso fluvial, en contacto coas poboacións de macrófitos sumerxidos, como Potamogeton pectinatus. Forma un herbazal denso con poucas especies acompañantes, entre as que destaca a presenza de Schoenoplectus pungens. Cara o interior na orla da poboación da especie aparece un bosquete de Salix sp. e Alnus glutinosa.