Herbácea perenne. Caule simple, subtrígono, de 40-70 cms de altura. Follas de até 2 mm de anchura, máis curtas que os caules, a maioría basais, caniculadas ou enroladas, sendo en ocasións planas na parte inferior, cos marxes escábridos.
Inflorescencia terminal formada por 3-5 cimas con poucas flores e máis ou menos laxas; brácteas inferiores foliáceas; espiguillas fusiformes numerosas de sección redondeada ou lixeiramente comprimidas. Glumas ovais, pardo-oscuras, glabras, co nervio medio moi resaltado, prolongado no ápice formando un mucrón dispostas helicoidalmente. Estames 1-3. Estilo con 2 estigmas ensanchados na base, formando un estilopodio de contorno triangular, persistente na fructificación. Aquenios de contorno obovado, rugoso, con cerdas periánticas antrorso-escábridas, de menor lonxitude que o aquenio.
Medra formando céspedes densos, pola súa elevada capacidade de multiplicación vexetativa. A producción de flores é elevada e pola súa morfoloxía e disposición nas espigas presúmese unha polinización alógama anemofila. [1]
Endemismo da Península Ibérica e do Norte de África. No Norte de Portugal e Galiza coñécense tan só dúas poboacións, en Ponte da Lima e no Concello de Moaña. Os outros núcleos ibéricos localízanse na Beira Litoral e Extremadura en Portugal, e en Huelva e Cádiz en España.
Aparece en herbazais-xuncais higrófilos desenvolvidos en brañas, entre 50 e 300 m. de altitude. Entre as especies coas que convive atópanse Molinia caerulea, Linkagrostis juressi, Rhynchospora alba, Juncus bulbosus, Drossera longifolia, Eleocharis multicalis. Na orla destas brañas a especie tamén convive con especies de matogueira como Erica tetralix, Erica ciliaris e Genista berberidea. Especie presente no hábitat prioritario 4020 da Directiva Hábitats.